Het thema verbinding loopt als een rode draad door mijn leven. Na mijn geboorte in Zuid-Korea werd ik direct naar een kindertehuis gebracht en als baby van 4 maanden werd ik geadopteerd door een Middelburgs echtpaar. Onbewust ‘leerde’ ik door mijn adoptie dat verbondenheid samengaat met afwijzing en verlating. Hier stond ik als kind en tiener niet bewust bij stil, maar als ik terugkijk op die periode zie ik een worstelend meisje dat zich zowel vrolijk als verward voelde. Een meisje met een dikke muur om haar hartje heen, zodat ze niet opnieuw de pijn van verlating en afwijzing zou hoeven te ervaren.

Het was tijd voor échte verandering in mijn leven en ik besloot om opnieuw te gaan studeren in het vak waar mijn passie ligt, de psychologie. Op de universiteit leerde ik alles over de psyche van de mens, in mijn vrije tijd dook ik diep in mijn eigen psyche. Ik transformeerde mijn mindset, doorbrak destructieve patronen, bevrijdde mezelf door onverwerkte emoties los te laten en ik leerde mezelf lief te hebben zoals ik werkelijk ben. Geleidelijk opende mijn hart zich, in de eerste plaats voor mezelf. Vanuit deze plek verliet ik oppervlakkige relaties en ging openstaan voor verdiepende en betekenisvolle relaties.